ATSIZ
Hüseyin Nihâl Atsız, Türk yazar, şair, düşünür ve öğretmendir. Türklerin tarihini konu edindiği edebî eserleri ve tarih araştırmaları olan Atsız, Türkçü-Turancı dünya görüşüne sahiptir.
Nazi hükümetinin sempatizanı olmakla ve Türk hükümetini devirmeyi planlamakla suçlandı.
Doğum tarihi: 12 Ocak 1905, Kadıköy, İstanbul
Ölüm tarihi ve yeri: 11 Aralık 1975, İçerenköy, İstanbul
Defnedildiği yer: Karacaahmet Mezarlığı, İstanbul
Eşi: Bedriye Atsız (e. 1936–1975)
Çocukları: Yağmur Atsız, Buğra Atsız, Kaniye Atsız
Kardeşleri: Nejdet Sançar, Fatma Nezihe Çiftçioğlu
YOLLARIN SONU
Hüseyin Nihal Atsız
Bu gün yollanıyorken bir gurbete yeniden
Belki bir kişi bile gelmeyecektir bize.
Bir kemiğin ardında saatlerce yol giden
itler bile gülecek kimsesizliğimizeGidiyorum: gönlümde acısı yanıkların...
Ordularla yenilmez bir gayız var kanımda.
Dün benimle birlikte gülen tanıdıkların
Yalnız bir hatırsı kaldı artık yanımda.Yufka yüreklilerle çetin yollar aşılmaz;
Çünkü bu yol kutludur, gider Tanrı Dağına.
Halbuki yoldaşını bırakıp dönenlerin
Değişilir topuda bir sokak kaltağına.İster düşün... Kendini ister hayale kaptır...
Uzar uzar, çünkü hiç sonu yoktur yolların.
Bakarsın aldanmışsın, gördüğün bir seraptır
Sevimli bir hayale açılırken kolların.Ey doğunun anlımı serinleten rüzgarı!
Ey karanlıkta bana arkadaşlık eden ay!
Arzularım bir oktur, aşar ulu dağları.
Düştüğü yer uzakta “DİLEK” adlı bir saray.O sarayda bulunca Tanrılaşan erleri
Artık gözüm arkaya bir daha dönmeyecek.
Hepsi sussa da “Kür şad” uzatarak elini;
“Hoş geldin oğlum ATSIZ, kutlu olsun! ” diyecek.
Gökalp Şentürk
TOYŞAD
